میلیون‌ها نفر از زنان هندی هرگز اسم کوچک همراهشان را صدا نکرده‌اند. این سنت شدیداً در مناطق روستایی رعایت می‌شود، ولی در مناطق شهری نه‌چندان. اکنون مبارزاتی آغا
بردن نام شوهر ممنوع!
عبارات مهم : زندگی
به گزارش فرادید، ممکن است بپرسیم مگر نام چه ارزش خاص ای دارد؟ اگر یک زن هندی باشید و اسم مدنظر نامِ شوهرتان باشد، بسیار پرارزش و مهم می شود. این را در همان سال های اول زندگی آموختم.
بردن نام شوهر ممنوع!
والدینم ۷۳ سال باهم زندگی کردند تا اینکه سال گذشته پدرم از دنیا رفت. در هنگام ازدواج مادرم ۱۱ و پدرم ۱۵ سال داشت. در تمام این سال ها مادرم هرگز او را با نام کوچک صدا نکرد.
زمانی که از او با ما سخن می گفت، هر لحظه از کلمه “Babuji” معادل هندی “پدر” استفاده می کرد. زمانی که بزرگ تر شدیم، او را به خاطر این مسئله مسخره می کردیم. یک بار تلاش کردیم گولش بزنیم تا نام پدر را بگوید. ولی هرگز این کار را نکرد.
میلیون‌ها نفر از زنان هندی هرگز اسم کوچک همراهشان را صدا نکرده‌اند. این سنت شدیداً در مناطق روستایی رعایت می‌شود، ولی در مناطق شهری نه‌چندان. اکنون مبارزاتی آغا
تمام زنان در خانواده و روستایمان از گفتن نام شوهرهایشان امتناع می کردند. همانند ده ها میلیون زن در سراسر هند، صرف نظر از دین و اعتقاداتشان.
دلیل این امر این است که در جامعه سنتی هند، مرد را نوعی خدا می دانستند و به دخترها از سنین جوانی آموزش داده می شد که باید به مردها احترام بگذارند. به دخترها گفته می شود که بردن نام شوهر بدشانسی می آورد و عمر او را کوتاه می کند. این ممنوعیت معمولاً به دیگر اعضای خانواده نیز سرایت می کند و شکستن این قانون عواقب جدی در بر خواهد داشت.
بردن نام شوهر ممنوع!
زنی در ایالت شرقی اوریسا با مجازات خشنی روبرو شد. “مالاتی ماهاتو” در یک ویدئوی مستند گفت: “یک روز خواهرشوهرم از من پرسید چه کسانی بیرون از منزل هستند. من هم تمام مردها ازجمله عموی شوهرم را نام بردم.”
میلیون‌ها نفر از زنان هندی هرگز اسم کوچک همراهشان را صدا نکرده‌اند. این سنت شدیداً در مناطق روستایی رعایت می‌شود، ولی در مناطق شهری نه‌چندان. اکنون مبارزاتی آغا
خواهرشوهرش به شورای دِه شکایت کرد و او و فرزندانش را به منزل ای در حاشیه دِه تبعید کردند و به مدت ۱۸ ماه مورد اذیت و آزار اهالی دِه قرار گرفتند.
داوطلبانی که حاضر به صحبت در این مستند می شوند، در تلاش اند مبارزه جهت عوض کردن سنت های مردسالارانه را شروع کنند. در ماه اکتبر، زنی به نام “روینی پاوار” تصمیم گرفت این مسئله را در گروه بحث زنان در روستای خود مطرح کند. ولی قبل از این کار تصمیم گرفت خودش این کار را امتحان کند. او در پانزده سالگی ازدواج کرده بود و بعد از ۱۶ سال زندگی مشترک، هرگز نام همسرش را صدا نزده بود. همسرش به این کار تصویر العمل نشان نداد، ولی اکثر روستاییان ناراضی بودند و آن ها را مسخره می کردند.
بردن نام شوهر ممنوع!
زنان دِه از این ایده استقبال کردند. روینی می گوید یک ویدئو درست کردیم و از زن ها خواستیم سه بار نام همسرانشان را بگویند. با خوشحالی، با خشم و بامحبت.
“یکی از زن ها بیش ازحد ذوق زده شد. با هیجان به منزل بازگشت و به محض دیدن شوهرش نام او را فریاد زد. شوهرش به او سیلی زد و گفت اگر یک بار دیگر نام او را بگوید حسابی کتکش خواهد زد.”
در شهرهای هند و با زیاد کردن روزافزون سواد زنان، این سنت قدیمی از بین رفته هست. ولی هنوز هم در بخش کوچکی از خانواده های هند اعمال می شود. اگر زنی علی رغم عرف دِه واکنش‌ها کند، مادر شوهر و دیگر زنان بزرگ دِه واکنش‌ها خصمانه ای با او خواهند داشت.
روینی مبارزه را شروع کرده و می گوید: “ایجاد عوض کردن کار آسانی نیست. مردم می پرسند آیا موضوعی به این کوچکی آن قدر برایمان مهم است؟ ولی اگر با این پرسشها کوچک مقابله نکنیم، چطور باید پرسشها بزرگ تر و مهم تر را حل کنیم؟”
واژه های کلیدی: زندگی | خانواده | اخبار گوناگون
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
